Een bekend Surinaams gezegde luidt: ‘Boni ede koti, ma Boni doro de ete’ (‘Boni is dood, maar zijn geest leeft voort’), waarmee gezegd wil worden dat de daden van de verzetsheld voortleven en tot voorbeeld en inspiratie strekken. Ook Fort Boekoe werd vernietigd. (Vrij vertaald betekent Boekoe ‘vergaan’). Dankzij de orale traditie, verhalen die sinds de vernietiging van het Fort rondgaan en mythische proporties aannamen, werd de verzetshaard een symbool waaruit de tot slaafgemaakten in de kolonie hoop en moed putten. Met een gedenkteken heeft Stichting Boekoe samen met de lokale bevolking een markant en tastbaar herkenningspunt gecreëerd in het oorspronkelijke landschap.
Kunstenaar Jan-Willem van Oldeneel is er in geslaagd een basisontwerp aan te dragen waar de lokale mensen enthousiast over waren en vervolgens zelf onder zijn begeleiding, verder mee aan de slag gingen. In overleg met hen zijn verschillende afbeeldingen gekozen om op de panelen te plaatsen. Naast de letters die het woord Boekoe vormen, bevatten de panelen symbolen van een vis, tembe, kanon, geweer, boeien en een slang, die volgens de lokale bewoners verbonden zijn met de geschiedenis van het fort. Deze panelen, bevestigt aan een groenhart paal van twintig bij twintig centimeters, bewegen zachtjes op het ritme van de wind. Een gedenkteken dat de betekenis die het Fort en het voor hen heilige gebied weergeeft. Het Mondriaan Fonds gaf de middelen om dit tot uitvoering te brengen.
